Ovaj članak je deo Statue koje govore – 6 najuticajnijih tviteraša nekadašnjeg Rima
Dama Lukrecija je, kao statua koja govori, bila nemilosrdna u svojim satirama (žensko!). Najviše se pamte dve: prva, iz 1591, kada se papa Grgur XIV (Gregorio XIV), sa već jednom nogom u grobu, preselio iz Vatikana u Palatu Venecija. U nadi da će se tu oporaviti zahvaljujući tišini koju je pružala visoka ograda kojom je palata bila okružena, papa je, avaj, umro iste godine. Možda zato što mu je Dama Lukrecija zlonamerno “presudila”: (Džabe ti ograda, kad ti je) smrt došla kroz vrata (La morte entrò attraverso i cancelli). Druga je iz 1799, iz vremena Rimske republike: narod se u jednom trenutku pobunio i oborio bistu. Dama Lukrecija se našla licem u zemlji! Na njenim leđima se, naravno, odmah pojavio plakat sa napisanim: Ne mogu više da vas gledam! (Non ne posso veder più!).
Dama Lukrecija je bista jedne žene, verovatno iz rimske epohe i visoka je oko 3 m. Nalazi se na trgu Piazza San Marco, u neposrednoj blizini mnogo poznatijeg trga Piazza Venezia. Poreklo ove statue nije poznato, ali se najviše veruje da je reč o egipatskoj boginji Izidi. Ovu bistu je kralj Napuljskog kraljevstva, Španac Alfonso d’Aragona, poklonio svojoj ljubavnici Lukreciji d’Alanjo (Lucrezia d’Alagno), po kojoj je stauta kasnije dobila ime. Posle smrti svog ljubavnika, a zbog sukoba sa njegovim naslednicima, Lukrecija se brže-bolje preselila u Rim zajedno sa statuom i nastanila u blizini mesta na kojem se bista danas nalazi.
Ostale rimske statue koje govore
1. Dama Lukrecija (Madama Lucrezia)
2. Paskvino (Pasquino)
3. Marforio (Marforio)
4. Vodolija (Facchino)
5. Opat Luiđi (Abate Luigi)
6. Babun (Babuino)
